Eenden zijn een algemene en geliefde fauna in het waterrijke klimaat van Nederland. Eenden staan bekend om hun schattige trekken, kenmerken en gedrag, maar er is meer te weten over de verschillende soorten en rassen. Niet alleen komen er verschillende soorten eenden voor in Nederland, maar ook in andere delen van de wereld. Elk ras heeft een unieke uitstraling en kenmerken die dit ras uniek maken. Hieronder zal een korte beschrijving staan van de verschillende soorten eenden die in Nederland voorkomen.
Soorten eenden
Er zijn verschillende soorten eenden die voorkomen in Nederland, maar er zijn ook sommige soorten waarvan slechts een paar eenden voorkomen in het land. De meest voorkomende soorten eenden in Nederland zijn de kleine Canadese eend, de grote Canadese eend, de krakeend, de grijze en witte kwikstaart, de witwang, de kuifeend en de wintertaling. Ook zijn er veel exotische eenden te vinden, zoals de Marokkaanse eend, de Asiatische eend en de Witte Mus.
Meer leren over eenden houden, bekijk dan onze andere blog om meer te leren.
Zelf houden wij de muskuseend en de indische loopeend samen. Deze zitten samen met onze kippen
Indische loopeend
De Indische loopeend is een opmerkelijke eendensoort met een uniek uiterlijk dat onderscheidt van andere eendenrassen. Ze staan bekend om hun elegante houding, waarbij ze rechtop lopen en rennen zonder te waggelen, wat ze onmiskenbaar maakt van andere eendensoorten. Afkomstig uit Zuidoost-Azië, met name Nederlands Indië, werd de loopeend vroeger gehouden als productie-eend en heeft een grote bijdrage geleverd als stamvader van de Khaki Campbell-eend. Loopeenden hebben een ruimte nodig waar ze kunnen bewegen en zijn geschikt voor het houden in een tuin met een vijver, hoewel dit niet noodzakelijk is. Ze hebben ook een nachthok nodig voor hun veiligheid. Voed ze elke dag met kippenvoer en geef ze in de winter extra voedsel. Jonge kuikens hebben speciaal opfokvoer nodig. Houd in gedachten dat loopeenden intelligente dieren zijn die veel kunnen leren. Als je zowel mannetjes als vrouwtjes wilt houden, neem dan twee vrouwtjes per mannetje. Alleen mannetjes zijn rustiger dan vrouwtjeseenden.
Kwaker
Kleine, tamme en luidruchtige eenden, de Kwakertjes werden vroeger gebruikt door kooikers om wilde eenden te vangen. Door een groep tamme eenden, meestal grauwe kwakertjes, te gebruiken om de wilde eenden naar een vangkooi te lokken, speelden de Kwakertjes en het Kooikerhondje beide een belangrijke rol. De Kwakertjes hebben hun naam "kooieenden" te danken aan deze praktijk. In Engeland, waar de Hollandse Kwakertjes meer populair zijn dan in Nederland, werden ze ook wel Coy-ducks genoemd. Tegenwoordig worden ze Call ducks genoemd, mede vanwege hun melodieuze stem.
Waar komen deze kleine eendjes vandaan? Mogelijk uit Azië, wellicht zijn ze meegekomen met de Chabo hoenders uit Japan. Het opvallende is dat de Kwakertjes zich sterk onderscheiden van Europese eenden, hoewel ze wel tot de Oudhollandse rassen worden gerekend en de Stichting Zeldzame Huisdierrassen spreekt over de Hollandse Kwaker. Kwakertjes staan bekend als zeer fijne gezelschapsdieren, omdat ze zich makkelijk aanpassen en geen angst kennen voor mensen. Ze hebben wel toegang nodig tot voldoende water, bij voorkeur in een niet al te diepe, kleine vijver waar ze gemakkelijk in en uit kunnen. Het water moet regelmatig worden ververst, aangezien ze er ook uit drinken. Ze hebben verder behoefte aan een veilige plek, vooral 's nachts, zoals een schuur, een kippenhok met ren, of een afgeschermd stuk tuin, vrij van ratten en roofdieren.
Volwassen Kwakertjes eten grondzaadjes en -steentjes, gras en ander groenvoer (zoals sla en vogelmuur), muggenlarven, vliegen en andere insecten, regenwormen, kleine slakken, eendenkroos en natuurlijk eendenvoer
Krombekeend
De Noord-Hollandse krombekeend heeft zijn naam te danken aan zijn brede, wat afgeplatte snavel die naar beneden kromt. Als je de eend van opzij bekijkt, vormen zijn schedel en snavel samen een halve cirkel. Dit ras is zeer aanhankelijk van karakter en gemakkelijk te tam maken. Ze kwaken weinig en komen voor in drie kleurslagen: donkerwildkleur, donkerwildkleur met witte borst en witte slagpennen, en de witte krombekeend met een roze snavel.
Eenden met kromme snavels bestaan al 400 jaar in Nederland. Het is waarschijnlijk dat ze door handelaars uit de Gouden Eeuw zijn meegenomen uit het Verre Oosten. Ze staan op schilderijen uit die tijd afgebeeld. Vroeger werden ze voornamelijk voor hun eieren en vlees gehouden, maar ook door de notabelen voor hun uiterlijk. Rond 1900 hebben deze eenden zich gemengd met de Noord-Hollandse witborsteenden, waardoor ze de kleur en tekening van deze eenden hebben aangenomen. Het is juist de Noord-Hollandse witborsteend die de krombekeend voor uitsterven heeft behoed.
Muskuseend
De muskuseend is een vogelsoort die bekendstaat om zijn vreemde rode wratten op de neus en rond de ogen, zijn korte poten en grote voeten. Hoewel ze niet bepaald mooi zijn, zijn ze wel aantrekkelijk vanwege hun tamme en sympathieke karakter en de lage eisen die ze stellen aan hun verzorging. De Spaanse ontdekkingsreizigers die de muskuseenden in de 16e eeuw uit Midden- en Zuid-Amerika naar Europa brachten, wisten dat ze op de terugweg niet honger zouden lijden. Ze hadden bovendien iets om te laten zien: een gemakkelijk te houden, gedomesticeerd dier met veel vlees. De eenden die ze in Peru tot Mexico vonden, bleken bovendien bijzonder lekker te smaken en werden een culinaire delicatesse die nog steeds wereldwijd populair is onder de naam Barbarie-eend. De oorspronkelijke naam, muskavyduck in het Engels, verwijst niet naar Moskou, zoals soms beweerd wordt, maar naar de Miskito-indianen in Nicaragua en Honduras, of naar de Muisca, een Colombiaanse indianenstam. In elk geval dienden de eenden in die regio al eeuwen als voedselbron en waren ze bijzonder populair vanwege hun hoge vruchtbaarheid
Het is belangrijk om te onthouden dat muskuseenden specifieke behoeften hebben wat betreft hun verzorging en huisvesting. Ze hebben bijvoorbeeld ruimte nodig om te bewegen en te zwemmen, en het is aanbevolen om ze te houden in een ren of een afgeschermd gebied van de tuin om ze te beschermen tegen roofdieren. Ze hebben ook toegang nodig tot voedsel en water, en het is aanbevolen om ze te voeren met speciaal eendenvoer om ervoor te zorgen dat ze alle benodigde voedingsstoffen krijgen. Muskuseenden zijn ook gevoelig voor bepaalde ziektes en aandoeningen, dus het is belangrijk om op de hoogte te blijven van hun gezondheid en eventuele problemen op tijd op te sporen en op te lossen. Als je van plan bent om muskuseenden te houden, is het aan te raden om te leren over hun specifieke behoeften en hoe je ze op de juiste manier kunt verzorgen om ervoor te zorgen dat ze gezond en gelukkig zijn.
Khaki Campbell
De Khaki Campbell eend is genoemd naar zijn bruine kleur, die doet denken aan het legeruniform dat khaki wordt genoemd. Deze kleurslag van de Campbell eend is afkomstig uit Engeland en is daar in de late negentiende eeuw ontwikkeld. De Campbell eenden zijn bekend om hun hoge eiproductie en zijn daarom gewild als productie-eenden. De Khaki Campbell eend is een kleine eend met een opgerichte houding en rennende manier van lopen. Ze zijn tam en gemakkelijk te houden, en hebben relatief weinig verzorging nodig. Ze hebben een veilige plaats nodig om te nachten, en verder hebben ze voedsel en toegang tot water. De Khaki Campbell eenden zijn geschikt voor houders die op zoek zijn naar een eendensoort die veel eieren legt en gemakkelijk te houden is.
Overbergse eend
De Overbergse eend is ontstaan uit het kruisen van verschillende eendenrassen, waaronder Krombek, Deense Campbell, Streicher, Welsh Harlekijn, Gimbsheimer en Orpingtoneenden. Het is een jonge eendensoort die is gecreëerd door Hans Ringnalda uit Overberg. De Overbergse eend staat bekend om zijn gezellige en gezonde karakter en heeft een uniek kleurpatroon. De mannetjes hebben een lichtblauwe kop met een witte halsring en mahoniekleurige borst en flanken. Hun spiegel en staart zijn van dezelfde kleur als hun kop en ze hebben een gele snavel. Vrouwtjes zijn lichter van kleur en hebben een blauwe snavel.
Pekingeend
De Pekingeend, ook wel de Mandarijneend genoemd, komt oorspronkelijk uit China en is een van de oudste eendenrassen ter wereld. Het ras is vernoemd naar de Chinese hoofdstad Peking (nu Beijing) en is bekend om zijn prachtige kleur en kenmerkende sierlijke houding. Pekingeenden hebben een langwerpig hoofd met een korte, gebogen snavel en lange, slanke benen. Ze zijn beschikbaar in verschillende kleurslagen, waaronder zwart, zilver, wit en bont.
Pekingeenden zijn tamme eenden die voornamelijk als huisdier worden gehouden. Ze zijn aanhankelijk van karakter en makkelijk te verzorgen, hoewel ze wel regelmatig toegang moeten hebben tot water om in te baden en te drinken. Ze zijn ook goede leggers, met een gemiddelde productie van ongeveer 80 eieren per jaar. Pekingeenden zijn echter niet geschikt voor de vleesproductie, omdat ze vaak te mager zijn om voldoende vlees op te bouwen.
Witborsteend
De Noord-Hollandse Spreeuwkopeend is afkomstig uit Noord-Holland en is later ook langs de Zuiderzee te vinden geweest. Deze eenden hebben hun naam te danken aan de donkere kleur van de koppen van de vrouwtjes, die lijken op die van spreeuwen. De vrouwtjes hebben ook lange snavels. Er zijn verschillende kleurslagen van deze eenden, waaronder zwart, blauw en wit. De Noord-Hollandse Witborsteend is een specifieke kleurslag met een ronde, witte bef en witte slagpennen, mogelijk bedoeld om de jager op te merken dat het om de eend van de buurman gaat.
Hollandse kuifeend
De gekuifde eend is een eendenras met een bolvormige vederkuif achterop de kop. Deze opvallende versiering is al vele honderden jaren bekend, zoals te zien is op schilderijen uit de zeventiende eeuw van Jan Steen en Melchior d' Hondecoeter. Er bestaan twee soorten gekuifde eenden: de grote kuifeend, die meestal wit is, en de kleine kuifeend, die iets kleiner is dan de wilde eend en in verschillende kleuren voorkomt. De kleine kuifeend, ook wel "Rodenburg kuifje" genoemd naar de bekende fokker, is vooral populair in Nederland. Bij de paring van gekuifde eenden komen zowel gekuifde als ongekuifde kuikens voort. Dit geldt ook voor de nakomelingen van ongekuifde ouders die gekuifd zijn. De gekuifde eend is een goede legger, met een jaarproductie van ongeveer driehonderd eieren.
